سوره نساء – آیه 34
الرِّجالُ قَوّامونَ عَلَی النِّساءِ بِما فَضَّلَ اللّهُ بَعْضَهُمْ عَلی بَعْضٍ وَ بِما أنْفَقوا مِنْ أمْوالِهِمْ فَالصّالِحاتُ قانِتاتٌ حافِظاتٌ لِلْغَیْبِ بِما حَفِظَ اللّهُ وَ اللاَّتی تَخافونَ نُشوزَهُنَّ فَعِظوهُنَّ وَ اهْجُروهُنَّ فی الْمَضاجِعِ وَ اضْرِبوهُنَّ فَإنْ أطَعْنَکُمْ فَلا تَبْغوا عَلَیْهِنَّ سَبیلاً إنَّ اللّهَ کانَ عَلیّاً کَبیراً (34)
مردان کارپردازان برای زنان هستند، به آنچه فضیلت داده الله بعض آنها را بر بعض (دیگر) و به آنچه نفقه دادند از اموالشان، پس صالحان (از زنان)، اطاعت‌کنندگانِ محافظت‌کننده بر پنهان به آنچه حفظ کرده الله (هستند) و آن‌هایی که پروا دارند خیانتشان را، پس موعظه کنید آنها را و دوری نمایید آنها را در خوابگاهها و برانید آنها را، پس اگر اطاعت نمودند شما را، پس نجویید بر آنها راهی (بد)، به یقین الله باشد بلندمرتبه بزرگ. (34)
مردان، کار اندیش زنانند، برای آنکه خدا بعضی کسانرا بر بعض دیگر برتری داده و برای آنکه از مالهای خویش خرج کردهاند. زنان شایسته، فرمانبرند و حفظ غیب کن، بحفاظ خدا. زنانی که از نافرمانیشان بیم دارید، پندشان دهید و در خوابگاهها از آنها جدایی کنید، و بزنیدشان، و اگر فرمانبر شدند، بر آنها بهانه مجویید که خدا والا است و بزرگ (34)
مردان، سرپرست زنانند، به دلیل آنکه خدا برخی از ایشان را بر برخی برتری داده و [نیز] به دلیل آنکه از اموالشان خرج میکنند. پس، زنان درستکار، فرمانبردارند [و] به پاس آنچه خدا [برای آنان] حفظ کرده، اسرار [شوهران خود] را حفظ میکنند. و زنانی را که از نافرمانی آنان بیم دارید [نخست] پندشان دهید و [بعد] در خوابگاهها از ایشان دوری کنید و [اگر تاثیر نکرد] آنان را بزنید پس اگر شما را اطاعت کردند [دیگر] بر آنها هیچ راهی [برای سرزنش] مجویید، که خدا والای بزرگ است. (34)
مردان سرپرست زنانند به سبب آنکه خداوند برخی را بر برخی دیگر (مردان را بر زنان در نیروی فکری و روانی و جسمی) برتری بخشیده (و از این رو ولایت امر جامعه را در رتبه نبویت و امامت و ولایت انتصابی از جانب معصوم، از آن مردان قرار داده است) و نیز مردان سرپرست همسران خویشاند به خاطر آنکه از اموالشان (برای زنان) خرج میکنند. پس زنان شایسته مطیع و فرمانبرند و به پاس آنکه خداوند (حقوق آنها را) نگه داشته آنها هم (در غیاب شوهر حقوق و اسرار و اموال او را) نگه دارندهاند. و زنانی که از نافرمانی آنها (نسبت به مسائل معاشرت) میترسید (نخست) آنها را موعظه کنید و (بعد) در خوابگاه از آنها دوری نمایید و (اگر سود نبخشید، در محدوده دستور شرع) آنها را بزنید، پس اگر از شما اطاعت نمودند، دیگر بر (آزار) آنها راهی نجویید، که همانا خداوند بلند مرتبه و بزرگ است. (34)