حدیث 971
(971) التهذیب (ج 5، ح 75) و الإستبصار (ج 2، ح 493): وَ عَنْهُ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ حَمّادٍ عَنِ الْحَلَبیِّ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «دَخَلَتِ الْعُمْرَةُ فی الْحَجِ إلَی یَوْمِ الْقیامَةِ، لِأنَّ اللهَ تَعالَی یَقولُ: «فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إلَی الْحَجِّ فَما اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ». فَلَیْسَ لِأحَدٍ إلّا أنْ یَتَمَتَّعَ، لِأنَّ اللهَ أنْزَلَ ذَلِکَ فی کِتابِهِ وَ جَرَتْ بِهِ السُّنَّةُ مِنْ رَسولِ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به موسی بن قاسم البجلی بر می‌گردد، لذا شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به موسی بن قاسم البجلی که معتبر درجه یک است، از ابن ابی‌عمیر از حماد بن عثمان از عبیدالله الحلبی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «عمره تا زمان قیامت در حج داخل شد چرا که الله تعالی می‌فرماید: «فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إلَی الْحَجِّ فَما اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ». پس بر احدی (مجاز) نیست مگر آن‌که تمتع کند، چرا که الله عز و جل آن را در کتابش نازل کرده است و سنت از رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله بر آن جاری شده است.»