حدیث 944
(944) علل الشرائع (ج 2، ص 408): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أحْمَدَ بْنِ الْوَلیدِ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفّارُ عَنِ الْعَبّاسِ بْنِ مَعْروفٍ عَنْ عَلیِّ بْنِ مَهْزیارَ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعیدٍ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ وَ حَمّادٍ وَ صَفْوانَ بْنِ یَحْیَی وَ فَضالَةَ بْنِ أیّوبَ عَنْ مُعاویَةَ بْنِ عَمّارٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «الْعُمْرَةُ واجِبَةٌ عَلَی الْخَلْقِ بِمَنْزِلَةِ الْحَجِّ مَنِ اسْتَطاعَ لِأنَّ اللهَ تَعالَی یَقولُ وَ أتِمّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلّهِ وَ إنَّما نَزَلَتِ الْعُمْرَةُ بِالْمَدینَةِ وَ أفْضَلُ الْعُمْرَةِ، عُمْرَةُ رَجَبٍ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن حسن بن احمد بن ولید از محمد بن حسن الصفار از عباس بن معروف از علی بن مهزیار الاهوازی از حسین بن سعید الاهوازی از ابن ابی‌عمیر و حماد بن عیسی و صفوان یحیی و فضاله بن ایوب و معاویه بن عمار روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «عمره به مانند جایگاه حج بر خلق واجب است بر هر که استطاعت داشته باشد، چرا که الله تعالی می‌فرماید: «وَ أتِمّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلّهِ» و با فضیلت‌ترین عمره، عمره رجب است.»