حدیث 823
(823) علل الشرائع (ج 2، ص 567): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفّارُ عَنْ أبی‌طالِبٍ، عَبْدِاللهِ بْنِ الصَّلْتِ الْقُمّیِّ عَنْ یونُسَ بْنِ عَبْدِالرَّحْمَنِ رَفَعَهُ إلَی أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام فی قَوْلِهِ تَعالَی: «فَمَنْ خافَ مِنْ موصٍ جَنَفاً أوْ إثْماً فَأصْلَحَ بَیْنَهُمْ فَلا إثْمَ عَلَیْهِ» قالَ: «یَعْنی إذا اعْتَدَی فی الْوَصیَّةِ إذا زادَ عَلَی الثُّلُثِ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن حسن بن ولید از محمد بن حسن الصفار از عبدالله بن صلت از یونس بن عبدالرحمن، مرفوعاً از امام صادق روایت کرده است که در ظاهر مرسل است، اما از آن‌جایی که یونس بن عبدالرحمن افقه گروه سوم اصحاب اجماع است، مشکلی در سند ایجاد نمی‌کند.
یونس بن عبدالرحمن مرفوعاً از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره سخن او تعالی «فَمَنْ خافَ مِنْ موصٍ جَنَفاً أوْ إثْماً فَأصْلَحَ بَیْنَهُمْ فَلا إثْمَ عَلَیْهِ» روایت کرد: «یعنی هنگامی که در وصیت تجاوز می‌کند هنگامی است که می‌افزاید بر یک‌سوم (وصیت).»