حدیث 772
(772) معانی الأخبار (ص 231): أبی رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا سَعْدُ بْنُ عَبْدِاللهِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْبَزَنْطی عَمَّنْ ذَکرَهُ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَ «فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ باغٍ وَ لا عادٍ» قالَ: «الْباغی الَّذی یَخْرُجُ عَلَی الْإمامِ وَ الْعادی الَّذی یَقْطَعُ الطَّریقَ، لا یَحِلُّ لَهُما الْمَیْتَةُ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از احمد بن محمد که یا ابن عیسی الاشعری است یا ابن خالد البرقی از احمد بن محمد بن ابی‌نصر البزنطی از من ذکره روایت کرده است که این نفر آخر، ابتداء مجهول است، اما به واسطه احمد البزنطی، توثیق درجه دو می‌شود و احمد بن محمد، چه ابن عیسی باشد و چه ابن خالد، در این‌جا فرقی نمی‌کند. دیگران هم، از ثقات درجه یک هستند.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ باغٍ وَ لا عادٍ» فرمودند: «باغی، کسی که بر ضد امام (واقعی) خروج می‌کند و عادی کسی است که راه‌زنی می‌کند، میته بر آن دو حلال نیست».