حدیث 5853
(5853) معانی الأخبار (ص 17) و التوحید (ص 170): أبی رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ بْنِ هاشِمٍ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَیْنَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قالَ: «سَألْتُ أباجَعْفَرٍ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ نَفَخْتُ فیهِ مِنْ روحی». قالَ: «روحٌ اخْتارَهُ اللهُ وَ اصْطَفاهُ وَ خَلَقَهُ وَ أضافَهُ إلَی نَفْسِهِ وَ فَضَّلَهُ عَلَی جَمیعِ الْأرْواحِ، فَأمَرَ فَنُفِخَ مِنْهُ فی آدَمَ علیه‌السلام.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از علی بن ابراهیم بن هاشم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از عم بن اذینه از محمد بن مسلم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
ایشان شبیه این حدیث را از حمزة بن محمد العلوی از علی بن ابراهیم بن هاشم القمی به باقی سند نیز روایت کرده است.
محمد بن مسلم روایت کرد: «از ابوجعفر (امام باقد) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «وَ نَفَخْتُ فیهِ مِنْ روحی» سؤال کردم. فرمودند: «روحی که الله آن را اختیار کرد و آن را برگزید و خلق کرد و به خویشتن اضافه کرد و او را بر همه روح‌ها برتری بخشید. پس امر کرد، پس از آن در آدم علیه‌السلام دمید شد.»»