حدیث 5793

(5793 و 10038) الخصال (ج 2، ص 398): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أحْمَدَ بْنِ الْوَلیدِ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفّارُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أبی‌الْخَطّابِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِاللهِ بْنِ هِلالٍ عَنِ الْعَلاءِ بْنِ رَزینٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قالَ: «سَمِعْتُ أباجَعْفَرٍ علیه‌السلام یَقولُ: «لَقَدْ خَلَقَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ فی الْأرْضِ مُنْذُ خَلَقَها، سَبْعَةَ عالَمینَ لَیْسَ هُمْ وُلْدَ آدَمَ. خَلَقَهُمْ مِنْ أدیمِ الْأرْضِ، فَأسْکَنَهُمْ فیها واحِداً بَعْدَ واحِدٍ مَعَ عالَمِهِ. ثُمَّ خَلَقَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ آدَمَ أبا هَذا الْبَشَرِ وَ خَلَقَ ذُرّیَّتَهُ مِنْهُ وَ لا وَ اللهِ! ما خَلَتِ الْجَنَّةُ مِنْ أرْواحِ الْمُؤْمِنینَ مُنْذُ خَلَقَها وَ لا خَلَتِ النّارُ مِنْ أرْواحِ الْکُفّارِ وَ الْعُصاةِ مُنْذُ خَلَقَها عَزَّ وَ جَلَّ. لَعَلَّکُمْ تَرَوْنَ أنَّهُ کانَ یَوْمَ الْقیامَةِ وَ صَیَّرَ اللهُ أبْدانَ أهْلِ الْجَنَّةِ مَعَ أرْواحِهِمْ فی الْجَنَّةِ وَ صَیَّرَ أبْدانَ أهْلِ النّارِ مَعَ أرْواحِهِمْ فی النّارِ، أنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ لا یُعْبَدَ فی بِلادِهِ وَ لا یَخْلُقُ خَلْقاً یَعْبُدونَهُ وَ یُوَحِّدونَهُ وَ یُعَظِّمونَهُ. بَلَی! وَ اللهِ! لَیَخْلُقَنَّ اللهُ خَلْقاً مِنْ غَیْرِ فُحولَةٍ وَ لا إناثٍ، یَعْبُدونَهُ وَ یُوَحِّدونَهُ وَ یُعَظِّمونَهُ وَ یَخْلُقُ لَهُمْ أرْضاً تَحْمِلُهُمْ وَ سَماءً تُظِلُّهُمْ. أ لَیْسَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ یَقولُ: «یَوْمَ تُبَدَّلُ الْأرْضُ غَیْرَ الْأرْضِ وَ السَّماواتُ» وَ قالَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَ: «أ فَعَیینا بِالْخَلْقِ الْأوَّلِ بَلْ هُمْ فی لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدیدٍ».»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن حسن بن احمد بن ولید از محمد بن حسن الصفار از محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب از محمد بن عبدالله بن هلال از علاء بن رزین از محمد بن مسلم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

محمد بن مسلم روایت کرد: «شنیدم ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام می‌فرمودند: «خلق کرده است الله عز و جل در زمین، از زمانی که آن را خلق کرد، (در) هفت عالَم که آن‌ها از فرزند آدم (ابوالبشر) نبودند. (الله تعالی) آن‌ها را از پوسته زمین خلق کرد، پس سُکنی داد آن‌ها را در آن، یکی بعد دیگری همراه جهانش. سپس خلق کرد الله عز و جل آدم ابوالبشر را و خلق کرد ذریه‌اش را از او و قسم به الله! خالی نبوده است بهشت از ارواح مؤمنان از زمانی که خلق شد و خالی نبوده است آتش از ارواح کافران و عصیانگران از زمانی که خلق کرد آن را (الله) عز و جل. چه بسا شما تصور می‌کنید که چون زمان قیامت شود و انتقال دهد الله بدن‌های اهل بهشت را همراه روح‌هایشان در بهشت و انتقال دهد بدن‌های اهل آتش را همراه روح‌هایشان در آتش، این‌که الله عز و جل بندگی نمی‌شود در سرزمین‌هایش و خلق نمی‌کند خلقی که او را بندگی کنند و به یگانگی شمارندش و او را بزرگ دارند. آری! قسم به الله! قطعاً بیافریند الله خلقی را از غیر نر و نه ماده که بندگی می‌کنند او را و یگانه می‌شمارندش و او را بزرگ می‌دارند و خلق می‌کند برای آن‌ها زمینی که حمل می‌کند آن‌ها را و آسمانی که بر آن‌ها سایه می‌افکند. آیا نیست که الله عز و جل می‌فرماید: «یَوْمَ تُبَدَّلُ الْأرْضُ غَیْرَ الْأرْضِ وَ السَّماواتُ» و الله عز و جل فرمود: «أ فَعَیینا بِالْخَلْقِ الْأوَّلِ بَلْ هُمْ فی لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدیدٍ».»»