حدیث 494
(494) الکافی (ح 2811): یونُسُ عَنِ ابْنِ سِنانٍ عَنْ إسْحاقَ بْنِ عَمّارٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام وَ تَلا هَذِهِ الْآیَةَ «ذلِکَ بِأنَّهُمْ کانوا یَکْفُرونَ بِآیاتِ اللهِ وَ یَقْتُلونَ النَّبیّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ ذلِکَ بِما عَصَوْا وَ کانوا یَعْتَدونَ»، قالَ: «وَ اللهِ ما قَتَلوهُمْ بِأیْدیهِمْ وَ لا ضَرَبوهُمْ بِأسْیافِهِمْ وَ لَکِنَّهُمْ سَمِعوا أحادیثَهُمْ، فَأذاعوها، فَأُخِذوا عَلَیْها، فَقُتِلوا، فَصارَ قَتْلاً وَ اعْتِداءً وَ مَعْصیَةً.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
سند این حدیث معلق است و از احادیث قبلش معلوم می‌شود که ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از محمد بن عیسی بن عبید از یونس بن عبدالرحمن از عبدالله بن سنان از اسحاق بن عمار روایت کرده است که ابن عبید از ثقات مشروطی است که البته در این‌جا مشکلی ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف علی المشهور.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام این آیه را تلاوت کرده: «ذلِکَ بِأنَّهُمْ کانوا یَکْفُرونَ بِآیاتِ اللهِ وَ یَقْتُلونَ النَّبیّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ ذلِکَ بِما عَصَوْا وَ کانوا یَعْتَدونَ»، فرمودند: «قسم به الله که آن‌ها را با دستانشان نکشتند و با شمشیرهاشان نزدند، بلکه آن‌ها سخن ایشان را شنیدند و فاش کردند، پس سرزنش شدند و به قتل رسیدند، پس (این کار به منزله) قتل و تجاوز و معصیت شد.»