حدیث 4338
(4338) الکافی (ح 15234): عَنْهُ عَنْ أبانٍ عَنْ زُرارَةَ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «کانَ إبْلیسُ یَوْمَ بَدْرٍ یُقَلِّلُ الْمُسْلِمینَ فی أعْیُنِ الْکُفّارِ وَ یُکَثِّرُ الْکُفّارَ فی أعْیُنِ الْمُسْلِمینَ. فَشَدَّ عَلَیْهِ جَبْرَئیلُ علیه‌السلام بِالسَّیْفِ. فَهَرَبَ مِنْهُ وَ هُوَ یَقولُ: «یا جَبْرَئیلُ! إنّی مُؤَجَّلٌ، إنّی مُؤَجَّلٌ، حَتَّی وَقَعَ فی الْبَحْرِ.»» قالَ زُرارَةُ: «فَقُلْتُ لِأبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام: «لِأیِّ شَیْءٍ کانَ یَخافُ وَ هُوَ مُؤَجَّلٌ؟» قالَ: «یَقْطَعُ بَعْضَ أطْرافِهِ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
سند این حدیث معلق است و از احادیث قبلش معلوم می‌شود که ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را به دو طریق روایت کرده است.
از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از ابن ابی‌عمیر (ضمیر «ه» در «عنه») از ابان عثمان از زراره بن اعین
علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر (ضمیر «ه» در «عنه») از ابان عثمان از زراره بن اعین
که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: موثق.
زراره (بن أعین) از ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام روایت کرد: «ابلیس در روز بدر، مسلمانان را در چشمان کافران اندک و کافران را در چشمان مسلمانان بسیار جلوه می‌داد. پس جبریل علیه‌السلام با شمشیر بر او حمله کرد. پس از او فرار می‌کرد در حالی که او می‌گفت: «ای جبرئیل! به یقین من مهلت داده شده‌ام، به یقین من مهلت داده شده‌ام، تا در دریا قرار گرفت.»» زراره گفت: «پس به ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام عرض کردم: «برای چه ترسیده بود در حالی که او مهلت داده شده بود؟» فرمودند: «بعضی از اعضای او را قطع می‌کرد.»»