حدیث 4307

(4307) التهذیب (ج 4، ح 361): وَ عَنْهُ عَنْ أحْمَدَ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلیِّ بْنِ فَضّالٍ عَنْ أبیهِ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ بُکَیْرٍ عَنْ بَعْضِ أصْحابِهِ عَنْ أحَدِهِما علیهماالسلام فی قَوْلِ اللهِ تَعالَی: «وَ اعْلَموا أنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَأنَّ لِلّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسولِ وَ لِذی الْقُرْبی وَ الْیَتامی وَ الْمَساکینِ وَ ابْنِ السَّبیلِ» قالَ: «خُمُسُ اللهِ وَ خُمُسُ الرَّسولِ، لِلْإمامِ وَ خُمُسُ ذی الْقُرْبَی، لِقَرابَةِ الرَّسولِ وَ الْإمامِ وَ الْیَتامَی، یَتامَی آلِ الرَّسولِ وَ الْمَساکینُ مِنْهُمْ وَ أبْناءُ السَّبیلِ مِنْهُمْ، فَلا یُخْرَجُ مِنْهُمْ إلَی غَیْرِهِمْ.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به سعد بن عبدالله القمی بر می‌گردد، لذا شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به سعد بن عبدالله القمی که معتبر درجه یک است، از احمد بن حسن بن علی بن فضال از پدرش از عبدالله بن بکیر از بعض اصحابه که این فرد یا افراد اخیر، ابتداء مجهول هستند ولی به واسطه عبدالله بن بکیر توثیق می‌شوند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: مرسل.

عبدالله بن بکیر از بعض اصحابش از یکی از آن دو (امام باقر یا امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله تعالی: «وَ اعْلَموا أنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَأنَّ لِلّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسولِ وَ لِذی الْقُرْبی وَ الْیَتامی وَ الْمَساکینِ وَ ابْنِ السَّبیلِ» فرمودند: «خمس الله و خمس رسول، برای امام است و خمس ذی‌القربی، برای نزدیکان رسول و امام و یتیمان، یتیمان آل رسول و مسکین‌های از آن‌ها و در راه ماندگان از آن‌ها است. پس از آن‌ها به سوی غیرشان خارج نمی‌شود.»