حدیث 4298

(4298) التهذیب (ج 4، ح 354) و الإستبصار (ج 2، ح 183): عَلیُّ بْنُ مَهْزیارَ قالَ: «کَتَبَ إلَیْهِ إبْراهیمُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْهَمْدانیُّ: «أقْرَأنی عَلیٌّ کِتابَ أبیکَ. فیما أوْجَبَهُ عَلَی أصْحابِ الضّیاعِ أنَّهُ أوْجَبَ عَلَیْهِمْ، نِصْفَ السُّدُسِ بَعْدَ الْمَئونَةِ وَ أنَّهُ لَیْسَ عَلَی مَنْ لَمْ تَقُمْ ضَیْعَتُهُ بِمَئونَتِهِ، نِصْفُ السُّدُسِ وَ لا غَیْرُ ذَلِکَ. فَاخْتَلَفَ مَنْ قِبَلَنا فی ذَلِکَ، فَقالوا یَجِبُ عَلَی الضّیاعِ الْخُمُسُ بَعْدَ الْمَئونَةِ، مَئونَةِ الضَّیْعَةِ وَ خَراجِها، لا مَئونَةِ الرَّجُلِ وَ عیالِهِ.» فَکَتَبَ وَ قَرَأهُ عَلیُّ بْنُ مَهْزیارَ عَلَیْهِ: «الْخُمُسُ بَعْدَ مَئونَتِهِ وَ مَئونَةِ عیالِهِ وَ بَعْدَ خَراجِ السُّلْطانِ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به علی بن مهزیار الاهوازی که معتبر درجه یک است، روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.

علی بن مهزیار روایت کرد: «ابراهیم بن محمد الهمدانی به ایشان نوشت: «علی نوشته پدرت را بر من خواند. در آن واجب کرده بود آن را بر کشاورزان که واجب است بر آن‌ها، نصف یک‌ششم بعد از هزینه زندگی و این‌که آن نیست بر کسی که کشتش به هزینه زندگیش کفایت نمی‌کند، نصف یک‌ششم و نه غیر آن. پس کسانی که نزد ما هستند، اختلاف کرده، گفتند که بر کشاورز خمس بعد از هزینه زندگی، هزینه کشت و خراج آن است، نه هزینه فرد و خانواده او» پس نوشت و آن را علی بن مهزیار بود او خواند: «خمس بعد از هزینه آن هزینه خانواده‌اش و بعد مالیات حکومت است.»»