حدیث 3591
(3591) الکافی (ح 2925): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ عَلیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ أبی‌أیّوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أحَدِهِما علیهماالسلام: «قالَ سَمِعْتُهُ یَقولُ: «إنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ خَلْقاً لِلْإیمانِ، لا زَوالَ لَهُ وَ خَلَقَ خَلْقاً لِلْکُفْرِ، لا زَوالَ لَهُ وَ خَلَقَ خَلْقاً بَیْنَ ذَلِکَ وَ اسْتَوْدَعَ بَعْضَهُمُ الْإیمانَ. فَإنْ یَشَأْ أنْ یُتِمَّهُ لَهُمْ، أتَمَّهُ وَ إنْ یَشَأْ أنْ یَسْلُبَهُمْ إیّاهُ، سَلَبَهُمْ وَ کانَ فُلانٌ مِنْهُمْ مُعاراً.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از علی بن حکم از ابوایوب الخزاز از محمد بن مسلم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
محمد بن مسلم از یکی از آن دو (امام باقر یا امام صادق) علیهماالسلام روایت کرد: «شنیدم ایشان می‌فرمود: «به یقین الله عز و جل خلقی را برای ایمان خلق کرد که بر او زوالی برای آن نیست و خلقی را برای کفر خلق کرد که زوالی برای آن نیست و خلقی را بین آن خلق کرد و ایمان را به بعض آن‌ها ودیعه داد. پس اگر می‌خواست که آن را برای آن‌ها تمام کند، تمامش کرد و اگر می‌خواست که از آن‌ها بگیرد، از آن‌ها گرفت و فلانی از آن عاریه‌ای‌ها بود.»»