حدیث 332
(332 و 2812) معانی الأخبار (ص 341)، الأمالی للصدوق (ص 582) و ثواب الأعمال (ص 255): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أحْمَدَ بْنِ الْوَلیدِ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفّارُ عَنْ هارونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ زیادٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أبیهِ علیهماالسلام قالَ: «إنَّ رَسولَ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله، سُئِلَ فیما النَّجاةُ غَداً. فَقالَ: «إنَّما النَّجاةُ فی ألّا تُخادِعوا اللهَ، فَیَخْدَعَکُمْ فَإنَّهُ مَنْ یُخادِعِ اللهَ یَخْدَعْهُ وَ یَخْلَعْ مِنْهُ الْإیمانَ وَ نَفْسَهُ یَخْدَعُ لَوْ یَشْعُرُ.» فَقیلَ لَهُ: «فَکَیْفَ یُخادِعُ اللهَ؟» فَقالَ: «یَعْمَلُ بِما أمَرَهُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ ثُمَّ یُریدُ بِهِ غَیْرَهُ. فَاتَّقوا الرّیاءَ فَإنَّهُ شِرْکٌ بِاللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ. إنَّ الْمُرائیَ یُدْعَی یَوْمَ الْقیامَةِ بِأرْبَعَةِ أسْماءٍ، «یا کافِرُ! یا فاجِرُ! یا غادِرُ! یا خاسِرُ! حَبِطَ عَمَلُکَ وَ بَطَلَ أجْرُکَ وَ لا خَلاقَ لَکَ الْیَوْمَ. فَالْتَمِسْ أجْرَکَ مِمَّنْ کُنْتَ تَعْمَلُ لَهُ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمدبن حسن بن احمد بن ولید از محمد بن حسن الصفار از هارون بن مسلم از مسعده بن صدقه روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
جعفر بن محمد (امام صادق) از پدرشان علیهماالسلام روایت کردند که از رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله درباره نجات فردا سؤال شد. پس فرمودند: «این است و جز این نیست که نجات در گرو آن است که با الله نیرنگ نورزید که (در این صورت الله نیز) با شما نیرنگ می‌ورزد. به یقین کسی که بخواهد الله را بفریبد، (الله) او را می‌فریبد و در امان بودن (از عذاب) را از او می‌گیرد و اگر (این فرد) درک داشت (می‌دانست که) خودش را فریفته است.» پس از ایشان سؤل شد: «چگونه (می‌خواهد) الله را بفریبد؟» فرمودند: «به آن‌چه الله دستور داده است، عمل می‌کند، اما قصد غیر او را دارد (یعنی ریا می‌ورزد). پس از ریا بپرهیزید که به یقین شرک به الله عز و جل است. بی‌گمان ریاکاران در زمان قیامت به چهار اسم، خوانده می‌شوند: «ای کافر! ای فاجر (بدکار)! ای غادر (حیله‌گر)! ای خاسر (زیان‌کار)! عملت از بین رفت و اجرت باطل شد و امروز هیچ بهره‌ای برای تو نیست، پس پاداشت را از همانی بخواه که برایش عملی را انجام دادی.»»