حدیث 3317
(3317) الکافی (ح 7418): أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلیِّ بْنِ فَضّالٍ عَنِ ابْنِ بُکَیْرٍ عَنْ بَعْضِ أصْحابِنا عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «أوْ عَدْلُ ذلِکَ صیاماً»، قالَ: «یُثَمِّنُ قیمَةَ الْهَدْیِ طَعاماً. ثُمَّ یَصومُ لِکُلِّ مُدٍّ یَوْماً. فَإذا زادَتِ الْأمْدادُ عَلَی شَهْرَیْنِ، فَلَیْسَ عَلَیْهِ أکْثَرُ مِنْهُ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
سند این حدیث معلق است و از احادیث قبول معلوم می‌شود که ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از حسن بن علی بن فضال از عبدالله بن بکیر از بعض اصحابنا که این فرد یا افراد اخیر، ابتداء مجهول هستند، اما به واسطه عبدالله بن بکیر، توثیق درجه دو می‌شوند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: مرسل کالموثق.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «أوْ عَدْلُ ذلِکَ صیاماً» فرمودند: «قیمت قربانی را به غذا برآورد می‌کند. سپس برای هر مد یک روز، روزه می‌گیرد. پس چنان‌چه مدها بیش از دو ماه شد، پس پیش از آن بر او نیست.»