حدیث 330
(330) بصائر الدرجات (ج 1، ص 34)، الکافی (ح 1050): حَدَّثَنی أبوجَعْفَرٍ أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ سَعیدٍ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیدٍ عَنْ یحْیی بْنِ الْحَلَبی عَنْ مُعَلَّی بْنِ أبی‌عُثْمانَ عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «قالَ لی: «إنَّ الْحَکَمَ بْنَ عُتَیْبَةَ مِمَّنْ قالَ اللهُ «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَقولُ آمَنّا بِاللّهِ وَ بِالْیَوْمِ الْآخِرِ وَ ما هُمْ بِمُؤْمِنینَ» فَلْیُشَرِّقِ الْحَکَمُ وَ لْیُغَرِّبْ أما وَ اللهِ! لا یُصیبُ الْعِلْمَ إلّا مِنْ أهْلِ بَیْتٍ نَزَلَ عَلَیْهِمْ جَبْرَئیلُ علیه‌السلام.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
محمد بن حسن الصفار از ابن عیسی الاشعری از حسین بن سعید الاهوازی که به اشتباه حسن بن سعید نوشته شده است، از نصر بن سوید از یحیی بن حلبی معلی بن عثمان که به اشتباه معلی بن ابی‌عثمان نوشته شده است، از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
ثقةالاسلام الکلینی نیز این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری به باقی سند روایت کرده است که این‌ها هم، همه از ثقات درجه یک هستند.
کنیه معلی بن عثمان، ابوعثمان است و ظاهراً اشتباه در ثبت نام او نیز از همین‌جا نشأت گرفته است. تصحیف حسن به حسین و بر عکس هم، با توجه به نگارش خطی و نوع خط مستنسخ طبیعی است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «همانا حکم بن عتیبه از جمله افرادی است که الله (درباره آن‌ها) فرمود: «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَقولُ آمَنّا بِاللّهِ وَ بِالْیَوْمِ الْآخِرِ وَ ما هُمْ بِمُؤْمِنینَ». پس اگر شرق و غرب (عالم) را هم در نوردد، قسم به الله! آگاه باش که به دانش (درستی) دست نمی‌یابد مگر از جانب اهل خانه‌ای باشد که جبرئیل بر آن‌ها نازل شد.»