حدیث 3255
(3255) الکافی (ح 14763): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ أبی‌حَمْزَةَ الثُّمالیِّ قالَ: «سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام عَمَّنْ قالَ: «وَ اللهِ!» ثُمَّ، لَمْ یَفِ. فَقالَ أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «کَفّارَتُهُ إطْعامُ عَشَرَةِ مَساکینَ، مُدّاً مُدّاً مِنْ دَقیقٍ أوْ حِنْطَةٍ أوْ تَحْریرِ رَقَبَةٍ أوْ صیامُ ثَلاثَةِ أیّامٍ مُتَوالیاتٍ إذا لَمْ یَجِدْ شَیْئاً مِنْ ذا.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از علی بن حکم از ابوحمزه الثمالی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
ابوجمزه الثمالی روایت کرد: «از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کسی سؤال کرده که گفت: «قسم به الله!»، سپس وفا نکرد. پس ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «کفاره‌اش اطعام ده مسکین است، مُد به مُد از آرد یا گندم یا آزاد کردن بنده یا روزه سه روز پشت سر هم چنان‌چه چیزی از آن نیافت.»»