حدیث 2355
(2355 و 2357) الکافی (ح 11022 و 11024): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ عَلیِّ بْنِ أبی‌حَمْزَةَ قالَ: «سَألْتُ الْعَبْدَ الصّالِحَ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ إنْ خِفْتُمْ شِقاقَ بَیْنِهِما فَابْعَثوا حَکَماً مِنْ أهْلِهِ وَ حَکَماً مِنْ أهْلِها». فَقالَ: «یَشْتَرِطُ الْحَکَمانِ، إنْ شاءا فَرَّقا وَ إنْ شاءا جَمَعا، فَفَرَّقا أوْ جَمَعا جازَ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از علی بن حکم از علی بن ابی‌حمزه البطائنی که علی بن ابی‌حمزه ازثقات مشروط است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
ایشان شبیه این حدیث را از حمید بن زیاد از حسن بن محمد بن سماعه از عبدالله بن جبله از علی بن ابی‌حمزه از ابوبصیر الاسدی از امام صادق علیه‌السلام روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف علی المشهور.
علی بن ابی‌حمزه روایت کرد: «از عبدالصالح (امام کاظم) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «وَ إنْ خِفْتُمْ شِقاقَ بَیْنِهِما فَابْعَثوا حَکَماً مِنْ أهْلِهِ وَ حَکَماً مِنْ أهْلِها» سؤال کردم. پس فرمودند: «دو حکم را شرط می‌کنند، اگر خواستند جدا می‌کنند و اگر خواستند، جمع می‌کنند، پس جدا کنند یا جمع کنند، مجاز است.»»