حدیث 2101
(2101) الکافی (ح 8629) و التهذیب (ج 6، ح 971): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعیدٍ عَنْ عُثْمانَ بْنِ عیسَی عَنْ سَعیدِ بْنِ یَسارٍ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «جُعِلْتُ فِداکَ! امْرَأةٌ دَفَعَتْ إلَی زَوْجِها مالاً مِنْ مالِها، لِیَعْمَلَ بِهِ وَ قالَتْ لَهُ حینَ دَفَعَتْ إلَیْهِ: «أنْفِقْ مِنْهُ، فَإنْ حَدَثَ بِکَ حَدَثٌ، فَما أنْفَقْتَ مِنْهُ حَلالاً طَیِّباً، فَإنْ حَدَثَ بی حَدَثٌ، فَما أنْفَقْتَ مِنْهُ، فَهُوَ حَلالٌ طَیِّبٌ.» فَقالَ: «أعِدْ عَلَیَّ یا سَعیدُ الْمَسْألَةًَ!» فَلَمّا ذَهَبْتُ أُعیدُ الْمَسْألَةَ عَلَیْهِ، اعْتَرَضَ فیها صاحِبُها وَ کانَ مَعی حاضِراً، فَأعادَ عَلَیْهِ مِثْلَ ذَلِکَ. فَلَمّا فَرَغَ، أشارَ بِإصْبَعِهِ إلَی صاحِبِ الْمَسْألَةِ، فَقالَ: «یا هَذا! إنْ کُنْتَ تَعْلَمُ أنَّها قَدْ أفْضَتْ بِذَلِکَ إلَیْکَ فیما بَیْنَکَ وَ بَیْنَها وَ بَیْنَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ، فَحَلالٌ طَیِّبٌ»، ثَلاثَ مَرّاتٍ. ثُمَّ قالَ: «یَقولُ اللهُ جَلَّ اسْمُهُ فی کِتابِهِ: «فَإنْ طِبْنَ لَکُمْ عَنْ شَیْءٍ مِنْهُ نَفْساً فَکُلوهُ هَنیئاً مَریئاً»».
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از ابن عیسی الاشعری از حسین بن سعید الاهوازی از عثمان بن عیسی از سعید به یسار روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود از حسین بن سعید الاهوازی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: موثق.
سعید بن یسار روایت کرد: «به ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام عرض کردم: «فدایتان شوم! زنی به شوهرش مالی از مالش را داده تا با آن کار کند و هنگامی که به او تحویل می‌داده، به گفته: «مقداری از آن را خرج کن، پس اگر اتفاقی برایت افتاد، پس آن چه هزینه کردی از آن، حلال و پاکیزه است، پس اگر برای من اتفاقی افتاد، پس آن‌چه از آن هزینه کردی، پس آن حلال و پاکیزه است.» پس (امام علیه‌السلام) فرمود: «ای سعید! مسأله را بر من تکرار کن.» پس هنگامی که خواستم مسأله را بر ایشان تکرار کنم، صاحب آن (مسأله) که با من حاضر بود، متعرض در آن شد و مثل آن را بر ایشان تکرار کرد. پس هنگامی که فارغ شد، با انگشتانش به صحاب آن (مسأله) اشاره کرد و سه بار فرمود: «فلانی! اگر بین خودت و بین او و بین الله عز و جل می‌دانی که با آن به تو لطف کرده، پس حلال پاکیزه است.» سپس فرمودند: «الله جل اسمه در کتابش می‌فرماید: «فَإنْ طِبْنَ لَکُمْ عَنْ شَیْءٍ مِنْهُ نَفْساً فَکُلوهُ هَنیئاً مَریئاً».»