حدیث 1811

(1811) علل الشرائع (ج 2، ص 397): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفّارُ عَنِ الْعَبّاسِ بْنِ مَعْروفٍ عَنْ عَلیِّ بْنِ مَهْزیارَ عَنْ فَضالَةَ عَنْ أبانٍ عَنِ الْفُضَیْلِ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «إنَّما سُمّیَتْ مَکَّةُ بَکَّةَ، لِأنَّهُ یُبَکُّ بِها الرِّجالُ وَ النِّساءُ وَ الْمَرْأةُ تُصَلّی بَیْنَ یَدَیْکَ وَ عَنْ یَمینِکَ وَ عَنْ شِمالِکَ وَ عَنْ یَسارِکَ وَ مَعَکَ وَ لا بَأْسَ بِذَلِکَ، إنَّما یُکْرَهُ فی سائِرِ الْبُلْدان.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن حسن بن ولید از محمد بن حسن الصفار از عباس بن معروف از علی بن مهزیار الاهوازی از فضاله بن ایوب از ابان بن عثمان از فضیل بن یسار روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «این است و جز این نیست که مکه، بکه نامیده شد، چرا که مردان و زنان در آن ازدحام می‌کنند و زنان در مقابلت و راستت و از پشت سرت و از سمت چپت و همراه تو نماز می‌گزارند و مشکلی به آن نیست، در حالی که در سایر شهرها مکروه است.»