حدیث 142
(142، 1600، 2429، 4168 و 4169 و 4170) الکافی (ح 488)، التهذیب (ج 4، ح 367) و البصائر (ج 1،ص 202 و 204): أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌عُمَیرٍ عَنْ سَیفِ بْنِ عَمیرَةَ عَنْ أبی‌الصَّبّاحِ الْکنانی قالَ قالَ أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «نَحْنُ قَوْمٌ فَرَضَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ طاعَتَنا، لَنا الْأنْفالُ وَ لَنا صَفْوُ الْمالِ وَ نَحْنُ الرّاسِخونَ فی الْعِلْمِ وَ نَحْنُ الْمَحْسودونَ الَّذینَ قالَ اللهُ: «أمْ یحْسُدونَ النّاسَ عَلی ما آتاهُمُ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ»».
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
سند این حدیث معلق است و از احادیث قبلش معلوم می‌شود که ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از ابن عیسی الاشعری از ابن ابی‌عمیر از سیف بن عمیره از ابوالصباح الکنانی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به علی بن حسن بن فضال که معتبر درجه یک است، از محمد بن حسین بن ابی‌خطاب از ابن ابی‌عمیر به باقی سند روایت کرده است.
محمد بن حسن الصفار هم شبیه این حدیث را یک بار از احمد بن محمد البرقی از ابن ابی‌عمیر از ابوالصباح الکنانی و یک بار هم از یعقوب بن یزید از ابن ابی‌عمیر به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح (الکافی). موثق (التهذیب).
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «ما قومی هستیم که الله عز و جل اطاعت ما را واجب کرده است، انفال برای ما است و صفو المال برای ما است و ما راسخون در علم هستیم و ما مورد حسد واقع شدگانی هستیم که الله فرمود: «أمْ یحْسُدونَ النّاسَ عَلی ما آتاهُمُ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ»».