حدیث 10795
(10795) الکافی (ح 6171): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ هارونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ صَدَقَةَ عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ آبائِهِ علیهم‌السلام أنَّ أمیرَالْمُؤْمِنینَ صَلَواتُ اللهِ عَلَیْهِ سَمِعَ رَجُلاً یَقولُ: «إنَّ الشَّحیحَ أعْذَرُ مِنَ الظّالِمِ.» فَقالَ لَهُ: «کَذَبْتَ! إنَّ الظّالِمَ قَدْ یَتوبُ وَ یَسْتَغْفِرُ وَ یَرُدُّ الظُّلامَةَ عَلَی أهْلِها وَ الشَّحیحُ إذا شَحَّ، مَنَعَ الزَّکاةَ وَ الصَّدَقَةَ وَ صِلَةَ الرَّحِمِ وَ قِرَی الضَّیْفِ وَ النَّفَقَةَ فی سَبیلِ اللهِ وَ أبْوابَ الْبِرِّ وَ حَرامٌ عَلَی الْجَنَّةِ أنْ یَدْخُلَها شَحیحٌ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از هارون بن مسلم از مسعده بن صدقه روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف.
(امام) جعفر (صادق) از پدرانشان علیهم‌السلام (روایت کردند) که امیر مؤمنان صلوات الله علیه شنیدند فردی می‌گفت: «همانا شحیح معذورتر از ظالم است.» پس به او فرمودند: «اشتباه می‌کنی، همانا ظالم ممکن است توبه کند و استغفار نماید و بازگرداند آن‌چه ظلم کرده به اهلش، در حالی که بخیل هنگامی که بخل ورزد، منع کند زکات را و صدقه را و صله رحم را و اکرام مهمان را و انفاق در راه الله را و درهای نیکی را و حرام است بر بهشت که داخل گرداند او، بخیل را.»