الحدیث 33 / 2
2/33- العیاشی، فی تفسیره بإسناده: عن إدریس مولی لعبدالله بن جعفر، عن أبی‌عبدالله علیه‌السلام فی تفسیر هذه الآیة: أ لَمْ تَرَ إلَی الَّذینَ قیلَ لَهُمْ کُفّوا أیْدیَکُمْ «مع الحسن وَ أقیموا الصَّلاةَ [وَ آتوا الزَّکاةَ]، فَلَمّا کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقِتالُ مع الحسین قالوا: رَبَّنا لِمَ کَتَبْتَ عَلَیْنا الْقِتالَ؟ لَوْ لا أخَّرْتَنا إلی أجَلٍ قَریبٍ؟ إلی خروج القائم علیه‌السلام فإن معهم النصر و الظفر، قال الله: قُلْ: مَتاعُ الدُّنْیا قَلیلٌ وَ الْآخِرَةُ خَیْرٌ لِمَنِ اتَّقی … الآیة.»[1]
—————————————-
[1]. تفسیر العیاشی 1: 257[- 258 (نحل، ح 195)].
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
این حدیث در تفسیر العیاشی (ج 1، ص 258) به صورت مرسل روایت شده است. گفتیم که مرحوم العیاشی، متوفای سال 320 هجری است و نمی‌تواند بی‌واسطه از اصحاب ائمه علیهم‌السلام روایت کند. پس طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام مرسل است و معتبر نیست.
دقت بفرمایید پذیرش این‌که این آیات در این موارد خاص هم کاربرد دارد، خالی از وجه نیست، اما این‌که در این موارد هم نازل شده است، یا امام معصوم علیه‌السلام بر این موارد تصریح کرده‌اند، قرینه‌ای می‌خواهد که حقیر سراغ ندارم و به استناد این عبارات غیر معتبر منسوب به ائمه، قابل پذیرش نیست.