سوره بقره – آیه 243

آیا ننگرستی به سوی کسانی که خارج شدند از سرزمینشان در حالی که آن‌ها هزاران بودند، (به جهت) حذر (از) مرگ، پس گفت به آن‌ها الله: «بمیرید!» سپس زنده کرد آن‌ها را، به یقین الله قطعاً صاحب فضلی است بر مردم، ولیکن بیش‌تر مردم شکر نمی‌گزارند. (243)

مگر آنها را که از بیم مرگ از دیار خویش برون شدند و هزاران بودند، نشنیدی که خدا بدیشان گفت: بمیرید! آنگاه زنده‏شان کرد که خدا با کسان صاحب کرم است، اما بیشتر کسان سپاس نمیدارند. (243)

آیا از [حال‏] کسانی که از بیم مرگ از خانه‏های خود خارج شدند، و هزاران تن بودند، خبر نیافتی؟ پس خداوند به آنان گفت: «تن به مرگ بسپارید» آن گاه آنان را زنده ساخت. آری، خداوند نسبت به مردم، صاحب بخشش است، ولی بیشتر مردم سپاسگزاری نمی‏کنند. (243)

آیا (به دیده عبرت) ننگریستی به کسانی که از خانه‏های خود در حالی که هزاران نفر بودند از بیم مرگ (و برای فرار از جهاد) بیرون آمدند، پس خداوند به آنها گفت: بمیرید (اراده نمود مرگ آنها را، بلافاصله مردند). سپس آنها را زنده کرد (تا بفهمند فرار از مرگ ممکن نیست). حقّا که خداوند بر مردم صاحب فضل و بخشش است، و لکن بیشتر مردم سپاس نمی‏گزارند (243)