سوره بقره – آیه 237
وَ إنْ طَلَّقْتُموهُنَّ مِنْ قَبْلِ أنْ تَمَسّوهُنَّ وَ قَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَریضَةً فَنِصْفُ ما فَرَضْتُمْ إلاَّ أنْ یَعْفونَ أوْ یَعْفوا الَّذی بِیَدِهِ عُقْدَةُ النِّکاحِ وَ أنْ تَعْفوا أقْرَبُ لِلتَّقْوی وَ لا تَنْسَوُا الْفَضْلَ بَیْنَکُمْ إنَّ اللّهَ بِما تَعْمَلونَ بَصیرٌ (237)
و اگر طلاق دادید آنها را از قبل آنکه دست بیازید (آمیزش کنید) آنها را و در حالی که به تحقیق واجب کرده‌اید بر آنها واجبی (مثل مهریه) را، پس نصف آنچه واجب کرده‌اید (بر شما است)، مگر آنکه عفو کنند یا عفو کند کسی که به دست او است عقد نکاح و گذشت شما نزدیکتر است به تقوا و فراموش نکنید فضیلت را بینتان. به یقین الله به آنچه عمل میکنید همیشه بینا است. (237)
و اگر پیش از آنکه بزنان دست بزنید طلاقشان دادید و مهری برای آنها مقرر داشتهاید، نصف آنچه مقرر داشتهاید باید داد، مگر آنکه زنان ببخشند و یا آنکه عقد زناشوئی بدست اوست ببخشد. و بخشیدن شما به پرهیزکاری نزدیکتر است، بزرگواری را میان خودتان فراموش مکنید که خدا بآنچه میکنید بیناست (237)
و اگر پیش از آنکه با آنان نزدیکی کنید، طلاقشان گفتید، در حالی که برای آنان مهری معین کرده‌اید، پس نصف آنچه را تعیین نمودهاید [به آنان بدهید]، مگر اینکه آنان خود ببخشند، یا کسی که پیوند نکاح به دست اوست ببخشد و گذشت کردن شما به تقوا نزدیکتر است. و در میان یکدیگر بزرگواری را فراموش مکنید، زیرا خداوند به آنچه انجام میدهید بیناست. (237)
و اگر آنان را پیش از آنکه نزدیکی کنید طلاق دادید در حالی که مهری معین کرده‌اید پس نصف آنچه تعیین کرده‌اید (بر عهده شماست) مگر آنکه (آن را) خود آنها گذشت کنند یا آن کس که عقد ازدواج به دست اوست (ولیی یا وکیل مطلق) گذشت کند. و گذشت شما (که همه مهر را بدهید) به تقوی نزدیکتر است، و احسان و فزونبخشی را در میان خودتان فراموش نکنید، که خداوند به آنچه میکنید بیناست. (237)