سوره بقره – آیه 213
کانَ النّاسُ أُمَّةً واحِدَةً فَبَعَثَ اللّهُ النَّبیّینَ مُبَشِّرینَ وَ مُنْذِرینَ وَ أنْزَلَ مَعَهُمُ الْکِتابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النّاسِ فیما اخْتَلَفوا فیهِ وَ ما اخْتَلَفَ فیهِ إلاَّ الَّذینَ أوتوهُ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَیِّناتُ بَغْیاً بَیْنَهُمْ فَهَدَی اللّهُ الَّذینَ آمَنوا لِما اخْتَلَفوا فیهِ مِنَ الْحَقِّ بِإذْنِهِ وَ اللّهُ یَهْدی مَنْ یَشاءُ إلی صِراطٍ مُسْتَقیمٍ (213)
بودند مردم امتی واحده، پس برانگیخت الله انبیا را، بشارت دهنده و هشدار دهنده و نازل کرد با آنها کتاب را به حق تا حکم کنند بین مردم در آنچه اختلاف داشتند در آن و اختلاف نکردند در آن مگر کسانی که داده شد به آنها آن (کتاب)، از بعد آنکه آمد آنها را دلایل آشکار، (از روی) ستم‌کاری بینشان. پس هدایت کرد الله کسانی را که ایمان آورده‌اند به آنچه اختلاف داشتند در آن از حق به اذن او و الله هدایت میکند کسی را که اراده کند به سوی صراط مستقیم. (213)
مردم، یک امت بودند، خدا پیمبران را فرستاد، نوید آور و بیمرسان، و کتابها بر آنها نازل کرد بحق، تا میان مردم، در باره چیزهایی که در آن اختلاف کرده بودند، داوری کند. در باره دینها اختلاف نکردند مگر کسانی که آنرا داشتند، از حسد همدیگر و با وجود آن حجتها که سویشان آمده بود. و خدا باراده خویش کسانی را که ایمان آورده بودند بحقیقت چیزی که در آن اختلاف کرده بودند هدایت کرد که خدا هر که را خواهد براه راست هدایت میکند (213)
مردم، امتی یگانه بودند پس خداوند پیامبران را نویدآور و بیمدهنده برانگیخت، و با آنان، کتاب [خود] را بحق فرو فرستاد، تا میان مردم در آنچه با هم اختلاف داشتند داوری کند. و جز کسانی که [کتاب] به آنان داده شد- پس از آنکه دلایل روشن برای آنان آمد- به خاطر ستم [و حسدی] که میانشان بود، [هیچ کس] در آن اختلاف نکرد. پس خداوند آنان را که ایمان آورده بودند، به توفیق خویش، به حقیقت آنچه که در آن اختلاف داشتند، هدایت کرد. و خدا هر که را بخواهد به راه راست هدایت میکند. (213)
همه مردم (پیش از بعثت پیامبران صاحب شریعت) یک گروه بودند (که بدون شریعت آسمانی طبق اقتضای عقولشان زندگی میکردند، اما کم کم در امور دنیوی خود به اختلاف افتادند) پس خداوند پیامبران را (با دین و شرایع آسمانی) مژده رسان و بیم دهنده برانگیخت و همراه آنها کتاب (آسمانی) را به حق (و هدفی والا و عقلانی) فرو فرستاد تا میان مردم در آنچه با هم اختلاف داشتند داوری کند. (سپس در خود کتاب اختلاف پیدا شد که گروهی اصل آن یا معارفی از آن را نپذیرفتند) و اختلاف در آن را پدید نیاوردند مگر کسانی که کتاب به آنها داده شد آن هم پس از آنکه دلایل روشنی (در این باره) برای آنها آمد، از روی حسد و برتریطلبی در میان خودشان. پس خداوند کسانی را که ایمان آوردند، به توفیق خود، به حقی که در آن اختلاف داشتند راهنمایی نمود و خداوند هر که را بخواهد به راهی راست هدایت میکند. (213)