سوره بقره – آیه 200 تا 202
فَإذا قَضَیْتُمْ مَناسِکَکُمْ فَاذْکُروا اللّهَ کَذِکْرِکُمْ آباءَکُمْ أوْ أشَدَّ ذِکْراً فَمِنَ النّاسِ مَنْ یَقولُ رَبَّنا آتِنا فی الدُّنْیا وَ ما لَهُ فی الْآخِرَةِ مِنْ خَلاقٍ (200)
وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقولُ رَبَّنا آتِنا فی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النّارِ (201)
أولئِکَ لَهُمْ نَصیبٌ مِمّا کَسَبوا وَ اللّهُ سَریعُ الْحِسابِ (202)
پس هنگامی که به پایان رساندید مناسکتان را، پس یاد کنید الله را مانند یاد کردنتان بزرگانتان (نیاکانتان / پدرانتان) یا (حتی) شدیدتر یادی (از آن)، پس از مردم کسانی که می‌گویند: «پروردگارا! عطا کن ما را در دنیا!» و نیست برای آنها در آخرت از نصیبی (200) و از آنها کسانی می‌گویند: «پروردگارا! ببخش ما را در دنیا نیکی و در آخرت نیکی و نگاه‌دار ما را (از) عذاب آتش.» (201) آنها برایشان نصیبی است از آنچه کسب کنند و الله زود شمارش است. (202)
و چون مناسک خود را بسر بردید خدا را یاد کنید، چون یاد کردنتان از پدرانتان و یا یاد کردنی خوبتر از آن. از جمله مردم کسی است که گوید: پروردگارا ما را از این دنیا عطا کن و او را در آخرت نصیبی نیست. (200) و از جمله آنها کسی است که گوید: پروردگارا ما را در این دنیا نعمتی بخش و در آخرت نعمتی بخش و از عذاب جهنم نگاهمان دار (201) آنان، از آنچه کردهاند نصیبی دارند و حساب کردن خدا، سریع است (202)
و چون آداب ویژه حج خود را به جای آوردید، همان گونه که پدران خود را به یاد میآورید، یا با یادکردنی بیشتر، خدا را به یاد آورید. و از مردم کسی است که میگوید: «پروردگارا، به ما، در همین دنیا عطا کن» و حال آنکه برای او در آخرت نصیبی نیست. (200) و برخی از آنان می‌گویند: «پروردگارا! در این دنیا به ما نیکی و در آخرت [نیز] نیکی عطا کن، و ما را از عذاب آتش [دور] نگه دار.» (201) آنانند که از دستاوردشان بهرهای خواهند داشت و خدا زود شمار است. (202)
پس چون اعمال و آداب حجیتان را به جا آورید خدا را یاد کنید آن گونه که پدرانتان را یاد میکنید یا بهتر و رساتر از آن (رسم عرب این بود که پس از انجام حج در منی به ذکر افتخارات پدران خود میپرداختند). پس برخی از مردم گویند: پروردگارا، به ما در دنیا (نعمت) ده و آنان را در آخرت نصیبی نیست. (200) و برخی از آنان گویند: پروردگارا، به ما در دنیا نیکی و در آخرت نیکی عطا کن و ما را از عذاب آتش (دوزخ) نگاه دار. (201) آنها هستند که از دستاوردشان نصیبی خواهند داشت، و خداوند زودرس به حساب است (در لمحهای قیامت را برپا خواهد کرد و در لحظهای به حساب اجمالی سریی خلایق پیش از حساب تفصیلی علنی خواهد رسید). (202)