سوره بقره – آیه 160 تا 162
إلاَّ الَّذینَ تابوا وَ أصْلَحوا وَ بَیَّنوا فَأولئِکَ أتوبُ عَلَیْهِمْ وَ أنا التَّوّابُ الرَّحیمُ (160)
إنَّ الَّذینَ کَفَروا وَ ماتوا وَ هُمْ کُفّارٌ أولئِکَ عَلَیْهِمْ لَعْنَةُ اللّهِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ النّاسِ أجْمَعینَ (161)
خالِدینَ فیها لا یُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذابُ وَ لا هُمْ یُنْظَرونَ (162)
مگر کسانی که توبه کردند و به اصلاح پرداختند و (حق را) آشکار نمودند. پس آنها (هستند که) توبه می‌پذیرم آنها را و من بسیار توبه‌پذیر (مؤمنان را به صورت خاص) همیشه بخشاینده هستم. (160) به یقین کسانی که کفر ورزیدند و مردند در حالی که کافران بودند، آنها (هستند که) بر آنها باد لعنت الله و ملائکه و مردم، همگی. (161) جاودانه هستند در آن. تخفیف داده نشود بر آنها عذاب و و نَه مهلت داده شوند. (162)
مگر آنها که توبه کنند و باصلاح پردازند و توضیح دهند، که بر آنها ببخشایم که من بخشنده و مهربانم (160) کسانی که کافرند و کافر بمیرند لعنت خدا و فرشتگان و مردم یکسره بر آنها باد (161) جاودانه در لعنتند، عذابشان سبک نشود و مهلت نیابند (162)
مگر کسانی که توبه کردند، و [خود را] اصلاح نمودند، و [حقیقت را] آشکار کردند، پس بر آنان خواهم بخشود و من توبه‌پذیر مهربانم. (160) کسانی که کافر شدند، و در حال کفر مردند، لعنت خدا و فرشتگان و تمام مردم بر آنان باد. (161) در آن [لعنت] جاودانه بمانند نه عذابشان کاسته گردد، و نه مهلت یابند. (162)
مگر کسانی که توبه کردند و به اصلاح (تباهکاریهای خود) پرداختند و (آنچه را کتمان کرده بودند) بیان نمودند، پس توبه آنها را می‌پذیرم و البته منم که بسیار عطوف و توبه‌پذیر و مهربانم. (160) به یقین کسانی که کفر ورزیدند و در حال کفر مردند لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر آنها باد. (161) جاودانه در آن (لعنت) باشند، نه عذابی از آنها کاسته گردد و نه مهلت داده شوند (تا پوزش طلبند). (162)