سوره بقره – آیه 118 تا 120

و گفتند کسانی که نمی‌دانند: «چرا تکلم نمی‌گوید ما را الله یا نمی‌آورد ما را نشانه‌ای خاص.» این‌گونه گفتند کسانی از قبلشان مانند سخن آن‌ها، شبیه است قلب‌های آن‌ها (به هم). به تحقیق آشکار کردیم نشانه‌های خاص را برای قومی که به یقین می‌رسند. (118) به تحقیق فرستادیم تو را به حق، بشارت دهنده و هشدار دهنده و مورد سؤال نیستی از اصحاب دوزخ. (119)و هرگز راضی نمی‌شوند از تو یهود و نَه نصاری تا (مگر) تبعیت کنی آیین آن‌ها را. بگو: «به یقین هدایت الله آن هدایت (واقعی) است.» و چنان‌چه تبعیت کنی هوس‌های آن‌ها را بعد از آن‌که آمد تو را از علم، نیست برای تو از (جانب) الله از سرپرستی و نه یاری‌کننده‌ای. (120)

کسانیکه دانا نیستند، گویند: چرا خدا با ما سخن نگوید، یا معجزی بسوی ما نیاید، اسلاف آنها نیز چنین گفتند. دلهایشان همانند بود، ما آیه‏های خویش را برای گروهی که ایمان میآورند، بیان کرده‏ایم (118) ما ترا بحق، نوید بر و بیم رسان، فرستاده‏ایم و ترا از جهنمیان نمیپرسند (119) یهود و نصاری از تو راضی نشوند، مگر پیرو آیین آنها شوی، بگو: هدایت هدایت خداست، اگر با وجود این دانش که سوی تو آمده، هوسهایشان را پیروی کنی، در قبال خدا دوست و یاوری نخواهی داشت (120)

افراد نادان گفتند: «چرا خدا با ما سخن نمی‏گوید؟ یا برای ما معجزه‏ای نمی‏آید؟» کسانی که پیش از اینان بودند [نیز] مثل همین گفته ایشان را می‏گفتند. دلها [و افکار] شان به هم می‏ماند. ما نشانه‏ها [ی خود] را برای گروهی که یقین دارند، نیک روشن گردانیده‏ایم. (118) ما تو را بحق فرستادیم، تا بشارتگر و بیم‏دهنده باشی، و [لی‏] درباره دوزخیان، از تو پرسشی نخواهد شد. (119) و هرگز یهودیان و ترسایان از تو راضی نمی‏شوند، مگر آنکه از کیش آنان پیروی کنی. بگو: «در حقیقت، تنها هدایت خداست که هدایت [واقعی‏] است.» و چنانچه پس از آن علمی که تو را حاصل شد، باز از هوسهای آنان پیروی کنی، در برابر خدا سرور و یاوری نخواهی داشت. (120)

و کسانی که نمی‏فهمند (از مشرکین و کفار) گفتند: چرا خداوند با ما سخن نمی‏گوید یا معجزه‏ای برای ما نمی‏آید (تا دلیل نبوت تو باشد)؟! کسانی که پیش از اینها بودند نیز نظیر گفته اینان را گفتند دل‏هایشان (در جهل و عناد) به هم می‏ماند. بی‏تردید ما دلایل روشن (توحید و دین خود) را برای گروهی که اهل باور باشند بیان کرده‏ایم. (118)
به یقین ما تو را به حق و راستی، مژده‏دهنده و بیم‏رسان فرستادیم، و تو هرگز (پس از ابلاغ رسالت و اتمام حجت) مسئول (حال) دوزخیان نیستی. (119) و هرگز یهود و نصاری از تو خشنود نخواهند شد تا آنکه از آیین آنان پیروی کنی. بگو: به یقین تنها هدایت خداوند هدایت (واقعی) است. و اگر پس از دانشی که برایت حاصل شد از هواهای آن‌ها پیروی کنی هرگز برای تو از جانب خداوند سرپرست و یاوری نخواهد بود. (120)