سوره بقره – آیه ۱۹ و ۲۰

یا مانند رگباری از آسمان (که) در آن ظلمت‌هایی و رعدی و برقی است، قرار می‌دهند انگشتانشان را در گوش‌هایشان از صاعقه‌ها، (برای) خودداری (از) مرگ و الله احاطه‌دار است به کافران. (19) نزدیک است برق برُباید بیناییشان را. هرگاه روشنایی داد بر آن‌ها، راه رفتند در آن و هنگامی که تاریک کرد بر آن‌ها، ایستادند و اگر اراده می‌کرد الله قطعاً می‌برد شنواییشان و بیناییشان را. به یقین الله بر هر چیزی بسیار قادر است. (20)

یا چو بارانی سخت که از آسمان ریزد با ظلمات و رعد و برق، که از نهیب صاعقه‏ها و بیم مرگ، انگشتا- نشان را در گوشهای خود کنند و خدا فراگیر کافران است (19) نزدیک باشد که برق دیدگانشان را ببرد، هرگاه روشن شود، راه روند و چون تاریک شود بایستند، اگر خدا میخواست گوش و چشمانشان را میگرفت که خدا بهمه چیز تواناست (20)

یا چون [کسانی که در معرض‏] رگباری از آسمان- که در آن تاریکیها و رعد و برقی است- [قرار گرفته‏اند] از [نهیب‏] آذرخش [و] بیم مرگ، سر انگشتان خود را در گوشهایشان نهند، ولی خدا بر کافران احاطه دارد. (19) نزدیک است که برق، چشمانشان را برباید هر گاه که بر آنان روشنی بخشد، در آن گام زنند و چون راهشان را تاریک کند، [بر جای خود] بایستند و اگر خدا می‏خواست شنوایی و بینایی‏شان را برمی‏گرفت، که خدا بر همه چیز تواناست. (20)

و یا (داستان آنها) داستان (گرفتاران در) رگباری از آسمان است که در آن تاریکی‏ها و رعد و برقی است، آنها انگشتان خود را از شدت صاعقه‏ها برای فرار از مرگ در گوش‏ها می‏کنند، و خداوند به همه کافران احاطه (علمی و توانی) دارد. (19) نزدیک است که آن برق جهنده، روشنی چشمانشان را برباید هر گاه بر آنها روشنی بخشد در آن روشنی راه روند و چون فضا بر آنان تاریک شود می‏ایستند و اگر خدا می‏خواست شنوایی و بینایی آنها را از بین می‏برد، زیرا که خداوند بر هر چیزی تواناست. (20)